เงินได้จากการรับทำงานให้ ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีการเสียภาษีของนักพากย์ภาพยนตร์
เรื่อง ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีการเสียภาษีของนักพากย์ภาพยนตร์ข้อเท็จจริงกรณีการออกหนังสือรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่าย สำหรับค่าพากย์ภาพยนตร์ ซึ่งบริษัท ผู้ประกอบการ หรือเจ้าของงานออกให้แก่นักพากย์ภาพยนตร์อิสระที่ไม่ได้เป็นพนักงานประจำ และรับ พากย์ภาพยนตร์เป็นรายเรื่อง รายชุด ทั้งที่เป็นครั้งคราวและต่อเนื่อง โดยที่หนังสือรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่ายได้ระบุรายการไว้หลากหลายว่าเป็น "ค่าจ้างทำของ" "ค่าบริการ" "วิชาชีพอิสระ" และบริษัท ผู้ประกอบการ หรือเจ้าของงานติดต่อว่าจ้างนักพากย์เป็นรายบุคคล เป็นครั้งคราวหรือติดต่อบุคคลใด บุคคลหนึ่งเพื่อให้จัดทีมพากย์ภาพยนตร์ และผู้รับงานจะรับเงินค่าพากย์ภาพยนตร์จากบริษัท ผู้ประกอบการ หรือเจ้าของงานมาแจกจ่ายให้ลูกทีม หรือบริษัทผู้ประกอบการ หรือเจ้าของงานอาจจ่ายเงินค่าพากย์ให้ แก่นักพากย์แต่ละคนโดยตรง สามารถระบุในหนังสือรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่าย ว่าเป็น "ค่าพากย์ ภาพยนตร์" และนักพากย์สามารถนำไปแสดงในการยื่นแบบแสดงรายการเป็นเงินได้พึงประเมินตาม มาตรา 40(8) แห่งประมวลรัษฎากร ได้หรือไม่ กฎหมายที่เกี่ยวข้องมาตรา 40(2)แนววินิจฉัยกรณีการเสียภาษีเงินได้สำหรับนักพากย์ภาพยนตร์โดยว่าจ้างเป็นรายบุคคลหรือว่าจ้างบุคคลให้ จัดทีมพากย์ภาพยนตร์ ค่าตอบแทนที่ได้รับจะเข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมินประเภทใดและต้องหัก ภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายอย่างไรนั้น กรมสรรพากรได้วางแนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับการเสียภาษีกรณี เงินได้จากการรับทำงานให้ไว้แล้วตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.115/2545 เรื่อง การเสียภาษีเงินได้ และภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับกิจการ ตัวแทนประกันชีวิตและนายหน้าประกันชีวิต ลงวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2545 และตามข้อ 6 ของคำสั่งกรมสรรพากรฯ ฉบับดังกล่าวให้นำความมาใช้บังคับสำหรับผู้มีเงินได้ที่มี เงินได้ลักษณะทำนองเดียวกับตัวแทนประกันชีวิตและนายหน้าประกันชีวิต สำหรับนักพากย์ภาพยนตร์ตาม ข้อเท็จจริงเป็นกรณีที่ผู้มีเงินได้มีเงินได้ลักษณะทำนองเดียวกับตัวแทนประกันชีวิตและนายหน้าประกันชีวิต ดังนั้น จึงให้พิจารณาเทียบเคียงถือเป็นแนวทางปฏิบัติในการตรวจสอบและแนะนำเกี่ยวกับการเสียภาษี ต่อไป ที่มา:หนังสือข้อหารือกรมสรรพากร ที่ กค 0706/10786 ลงวันที่ 13 ธันวาคม 2545 |