จำหน่ายหนี้สูญ ภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีการจำหน่ายหนี้สูญ
เรื่อง ภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีการจำหน่ายหนี้สูญข้อเท็จจริงตามหนังสือที่อ้างถึงแจ้งว่า บริษัท เค และบริษัท ซี ได้ทำสัญญาค้ำประกันสินเชื่อของบริษัท อ โดยบริษัททั้งสองมีมติของกรรมการอนุมัติการดำเนินการดังกล่าว และตามวัตถุประสงค์ของบริษัทฯ ที่ได้ จดทะเบียนไว้ต่อกระทรวงพาณิชย์ ต่อมาบริษัท อ มีปัญหาทางด้านการเงินและปิดกิจการลง สถาบันการเงินจึงเรียกร้องให้บริษัททั้งสองชำระหนี้แทนตามสัญญาค้ำประกัน และเมื่อบริษัททั้งสองได้ ชำระเงินให้กับสถาบันการเงินแล้ว ก็ตั้งบริษัท อ เป็นลูกหนี้และเรียกเก็บดอกเบี้ยตามอัตราตลาด บริษัทฯ ทั้งสองจะรับรู้รายได้ดอกเบี้ยในการคำนวณกำไรสุทธิ โดยเริ่มคิดดอกเบี้ยนับจากวันที่ได้รับช่วงสิทธิ ตามกฎหมาย แต่ไม่มีการคิดค่าธรรมเนียม ค่าค้ำประกันจากบริษัท อ ต่อมาศาลได้มีคำพิพากษาให้บริษัท อ ล้มละลาย บริษัททั้งสองจึงได้ยื่นขอรับชำระหนี้ทั้งเงินต้นและดอกเบี้ยจากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ และ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์กำลังอยู่ในระหว่างสอบสวนคำขอรับชำระหนี้ของบรรดาเจ้าหนี้ทั้งหมด นอกจากนี้ บริษัท C ในประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งบริษัท อ เป็นผู้ถือหุ้น และเมื่อสถาบันการเงินในประเทศไทยเป็น เจ้าหนี้ของบริษัท C และเรียกร้องให้บริษัททั้งสองชำระหนี้แทนบริษัท C ตามสัญญาค้ำประกัน ในปัจจุบัน บริษัท C อยู่ระหว่างกระบวนการล้มละลายภายใต้กฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา บริษัทฯ จึงหารือว่า 1. บริษัท เค และบริษัท ซี จะสามารถจำหน่ายหนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้สำหรับกรณีลูกหนี้ราย บริษัท อ และเมื่อศาลได้มีคำพิพากษาให้บริษัท อ ล้มละลาย และได้มีการแบ่งทรัพย์สินของบริษัท อ ครั้งแรกแล้วได้หรือไม่ 2. บริษัท เค จะสามารถจำหน่ายหนี้สูญเนื่องจากภาระค้ำประกัน บริษัท C ได้หรือไม่ กฎหมายที่เกี่ยวข้องมาตรา 65 ทวิ (4), กฎกระทรวง ฉบับที่ 186 (พ.ศ. 2534)แนววินิจฉัย1. การที่บริษัท เค และบริษัท เค มีวัตถุประสงค์ค้ำประกันตามหนังสือบริคณห์สนธิ ดังนั้น หนี้ ตามสัญญาค้ำประกันที่บริษัททั้งสองชำระหนี้แทนลูกหนี้แก่เจ้าหนี้ที่เป็นสถาบันการเงิน จึงเป็นหนี้จากการ ประกอบกิจการของบริษัท และเมื่อได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ในคดีที่ลูกหนี้ถูกเจ้าหนี้รายอื่นฟ้องใน คดีล้มละลาย และในกรณีเป็นลูกหนี้ถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย และได้มีการแบ่งทรัพย์สินของ ลูกหนี้ครั้งแรกแล้ว บริษัททั้งสองก็มีสิทธิจำหน่ายหนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้ได้ และถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณ กำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลในรอบระยะเวลาบัญชีที่เข้าตามหลักเกณฑ์ในข้อ 4 ของ กฎกระทรวง ฉบับที่ 186 (พ.ศ. 2534) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการจำหน่ายหนี้สูญ จากบัญชีลูกหนี้ แต่การที่บริษัททั้งสองไม่คิดค่าธรรมเนียมการค้ำประกัน ถือว่าเป็นการให้บริการ โดยไม่มีค่าตอบแทนและไม่มีเหตุอันสมควร บริษัทฯ จึงต้องนำรายได้ดังกล่าวมาคำนวณ ภาษีเงินได้นิติบุคคลตามมาตรา 65 ทวิ (4) แห่งประมวลรัษฎากร 2. ส่วนการจำหน่ายหนี้สูญการค้ำประกันบริษัท C ไม่สามารถวินิจฉัยได้ เนื่องจากไม่มี เอกสารประกอบการพิจารณา ที่มา:หนังสือข้อหารือกรมสรรพากร ที่ กค 0706/6482 ลงวันที่ 08 กรกฎาคม 2547 |