กำหนดเวลายื่นแบบ ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีการยื่นแบบชำระภาษีของชาวต่างชาติผู้มิได้อยู่ในประเทศไทย

เรื่อง ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีการยื่นแบบชำระภาษีของชาวต่างชาติผู้มิได้อยู่ในประเทศไทย

ข้อเท็จจริง

นาย จ. และนาย ว. ผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศสาธารณรัฐเกาหลี มีเงินได้พึงประเมินตาม

มาตรา 40(2) แห่งประมวลรัษฎากร จากการเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทในประเทศไทย ซึ่งไม่เข้า

เงื่อนไขที่จะได้รับการยกเว้นไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทย ตามอนุสัญญาภาษีซ้อน

ระหว่างประเทศไทยและสาธารณรัฐเกาหลี ทั้งนี้ บริษัทฯ ได้หักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายในอัตราร้อยละ

15.0 ของเงินได้พึงประเมินไว้ทุกคราวที่จ่ายและได้นำส่งครบถ้วนแล้ว แต่ชาวต่างชาติทั้งสองซึ่งมิได้มี

ภูมิลำเนาอยู่ในประเทศไทยก็มิได้ยื่นแบบแสดงรายการและชำระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาให้แก่

ประเทศไทย สำนักงานสรรพากรจังหวัดเห็นว่า

1. กรณีบริษัทฯ ได้หักภาษี ณ ที่จ่าย สำหรับเงินได้พึงประเมิน ตามมาตรา 40(2) แห่ง

ประมวลรัษฎากร ที่จ่ายให้แก่ นาย จ. และนาย ว. ผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศสาธารณรัฐเกาหลีในอัตรา

ร้อยละ 15.0 และนำส่งครบถ้วนแล้ว บริษัทฯ ผู้จ่ายเงินได้จึงไม่ต้องร่วมรับผิดกับผู้มีเงินได้ในการเสีย

ภาษี

2. ถึงแม้ว่าชาวต่างชาติทั้งสองจะถูกหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย ตามมาตรา 50(1) วรรคสี่

แห่งประมวลรัษฎากร ไว้แล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีหน้าที่ต้องยื่นแบบแสดงรายการและชำระภาษี เงินได้

บุคคลธรรมดา ตามมาตรา 56 แห่งประมวลรัษฎากร หากมิได้ยื่นแบบชำระภาษี เจ้าพนักงานย่อม

มีอำนาจประเมิน ตามมาตรา 49 แห่งประมวลรัษฎากร แต่การส่งหมายเรียกและหนังสือแจ้งให้ชำระ

ภาษีอากรตามมาตรา 8 แห่งประมวลรัษฎากร ไม่อาจกระทำได้ เนื่องจากชาวต่างชาติทั้งสองไม่เคยมี

ภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่หรือสำนักงานในประเทศไทย อันเป็นกรณีไม่อาจอาศัยอำนาจตามมาตรา 49 แห่ง

ประมวลรัษฎากร ทำการประเมินเรียกเก็บภาษีเพิ่มเติม

สภ. มีความเห็นว่า เนื่องจากนาย จ. และนาย ว. ผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศสาธารณรัฐเกาหลี

มีเงินได้จากการเป็นที่ปรึกษาให้กับ บริษัทในประเทศไทยอันเข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา

40(2) แห่งประมวลรัษฎากร จึงต้องนำเงินได้ดังกล่าวมาเสียภาษีในประเทศไทย อันเป็นประเทศที่

เงินได้เกิดขึ้น ตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร และไม่เข้าเงื่อนไขที่จะได้รับยกเว้น

ไม่ต้องเสียภาษีในประเทศไทย ตามข้อ 15(ก)(ข) และ (ค) แห่งอนุสัญญาภาษีซ้อนระหว่าง

ประเทศไทยและสาธารณรัฐเกาหลี กรณีดังกล่าวชาวต่างชาติทั้งสองต้องมีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการและ

ชำระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทย ตามมาตรา 56 แห่งประมวลรัษฎากร แต่เมื่อปรากฏ

ข้อเท็จจริงว่าชาวต่างชาติทั้งสองมิได้อยู่ในประเทศไทย จึงไม่อาจบังคับให้ยื่นแบบแสดงรายการเสียภาษี

ในประเทศไทยได้ เว้นแต่จะได้เข้ามาในประเทศไทย อันเป็นกรณีที่จังหวัดจะต้องดำเนินการให้เป็นไป

ตามประมวลรัษฎากร และระเบียบปฏิบัติอย่างเคร่งครัดต่อไป สำหรับกรณีบริษัทฯ ผู้จ่ายเงินได้ หาก

ข้อเท็จจริงปรากฏว่าได้หักและนำส่งภาษี ณ ที่จ่ายไว้ครบถ้วนแล้วก็ไม่ต้องรับผิดเกี่ยวกับการเสียภาษี

ดังกล่าวร่วมกับผู้มีเงินได้แต่อย่างใด ตามนัยมาตรา 54 แห่งประมวลรัษฎากร

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง

แนววินิจฉัย

ความเห็นของสำนักงานสรรพากรภาคถูกต้องแล้ว เนื่องจากบทบัญญัติตามประมวลรัษฎากรที่

กำหนดให้บุคคลใดมีหน้าที่ต้องเสียภาษีอากรหรือไม่ อย่างไร หรือกำหนดให้ต้องดำเนินการอย่างใดนั้น

คงใช้บังคับได้แต่เฉพาะบุคคลที่อยู่ในประเทศไทยเท่านั้น ดังนั้น หากชาวต่างชาติดังกล่าวซึ่งมีหน้าที่ต้อง

ยื่นแบบแสดงรายการและชำระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทย แต่มิได้อยู่ในประเทศไทยแล้ว ก็

มิอาจบังคับให้ยื่นแบบฯ ในประเทศไทยได้เว้นแต่จะเข้ามาในประเทศไทยและบริษัทฯ ผู้จ่ายเงินได้ซึ่งได้

หักและนำส่งภาษี ณ ที่จ่ายครบถ้วนแล้วก็ไม่ต้องรับผิดเกี่ยวกับกรณีดังกล่าวร่วมกับผู้มีเงินได้

ที่มา: